Efficiënt aankopen met overheidsopdrachten

Jazeker, hoewel ik me de vraag en de twijfel hierover wel goed kan voorstellen. Het juridisch vakgebied is echt een heel breed vakgebied. Een vakgebied met vele specialisaties. Eén van die specialisaties is het aanbestedingsrecht. En dat recht komt in dit boek uitgebreid aan de orde. Dus ja, het boek is zeker voor die juristen aanbevelenswaardig om te lezen. Met name omdat in dit boek, in tegenstelling tot andere boeken over aanbestedingsrecht, de verbinding wordt gelegd met het vak inkoop.

Bij overheidsopdrachten hebben veel mensen in eerste instantie de associatie met de overheidsopdrachtenwetgeving. En die wetgeving wordt als een keurslijf beschouwd. Teveel regels en daardoor te ingewikkeld voor een relatieve buitenstaander. Maar die overheidsopdrachten zijn gebaseerd op een commercieel proces, het proces van aankopen waarbij een aanbestedende dienst een behoefte heeft om iets aan te kopen bij een leverancier. Overheidsopdrachten zijn derhalve niets meer of niets minder dan een aankoopproces. Wel met zekere tijdslimieten en een openbare verantwoordingsplicht, want over veel van wat de overheid in zijn aanbestedingsproces doet dient men transparant te zijn.

Of er ze er wel of niet van op de hoogte zijn, kan ik niet altijd beoordelen. Als ik heel eerlijk ben, neem ik daar ook niet altijd de tijd voor. Om na te denken over hoe aanbestedingsjuristen tegen dat commerciële aankoopproces aankijken. Terwijl het eigenlijk best wel belangrijk is. Juristen en aankopers hebben bij overheidsopdrachten namelijk altijd met elkaar te maken. Ik heb voor een groot aantal overheidsorganisaties gewerkt waar de aanbestedingsjuristen vanaf het begin van het aanbestedingsproces meedraaiden in de projectgroep. Zelfs uitdrukkelijk hun goedkeuring moesten verlenen aan de documenten die in dat proces van aanbesteden werden geproduceerd. Zonder hun goedkeuring kwam het aanbestedingsproces zelfs tijdelijk tot stilstand. Iets wat je als aankoper niet echt prettig vindt, omdat het verstorend werkt op de doorlooptijd. Als gevolg daarvan moet de organisatie weer langer wachten op de producten of diensten die nodig zijn voor hun bedrijfsvoering.

Zeker weten. Het is daarom van belang dat wij als aankopers weten hoe aanbestedingsjuristen werken en nog belangrijker hoe zij denken. En omgekeerd natuurlijk. Daarom lezen wij als aankopers tegenwoordig veel meer over aanbestedingswetgeving en bijkomende jurisprudentie. Noodzakelijk want daar hadden wij een achterstand in opgelopen. Waar we ook meer over moeten nadenken, zijn de verschillen tussen juristen en aankopers. Juristen denken in bedreigingen en aankopers denken in kansen. Hoe groot kan een verschil zijn? Natuurlijk stel ik het hier wat gechargeerd voor, want ik ken genoeg juristen met gevoel voor de commercie en de druk van de organisatie. Feit is wel dat het onderlinge begrip voor elkaar zich nog beter kan ontwikkelen. Dat kost tijd en ik hoop dat ons boek ‘Efficiënt aankopen met overheidsopdrachten’ daar een waardevolle bijdrage aan kan leveren.

Ik ben best wel ambitieus dus die vraag kan ik volmondig en lachend met een ‘nee’ beantwoorden. Ik zou het namelijk ook een interessante en plezante uitdaging vinden om op basis van dit boek een workshop of training te verzorgen voor aanbestedingsjuristen. Om ze een doorkijk te geven in hoe een aankoper in elkaar steekt en hoe hij denkt.